Amaç: Sağlık hizmetine erişiminin en önemli komponentlerinden biri olan sağlık hizmeti yürütücüsü hekimlerin mültecilere verilen sağlık hizmeti hakkında görüş ve tutumlarının belirlenmesi ve elde edilen sonuçların sağlığa erişim hakkı çerçevesinde tartışılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Kesitsel nitelikteki çalışmada, çalışmanın amacına yönelik 32 sorudan oluşan bir anket formu hazırlandı ve 22.10.2018-22.01.2019 tarihleri arasında erişime açık olan ankete 571 hekim yanıt verdi. Verilerin analizi SPSS 21.0 paket programı ile yapıldı. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel analiz kullanıldı. Bulgular: Mültecilerin tüm sağlık hizmetlerine ücretsiz erişememesi gerektiğini düşünenlerin oranı %43,5 (n:248)’ti. Katılımcı hekimlerin %26,4 (n:151)’ü aynı klinik duruma sahip Türk vatandaşlarına mültecilere göre öncelik tanınması gerektiğini, %85,4 (n:485)’ü tıp eğitimi sırasında mülteci sağlığına yönelik eğitim almadığını, %40,2 (n:225)’si mülteci hastalardan hiçbir zaman ayrıntılı anamnez alamadığını ya da nadiren alabildiğini, %59,9 (n:343)’u mülteci hastaların vereceği tedaviyi düzgün kullanacağına inanmadığını, %14,6 (n:81)’sı mülteci hastalar ile diğer hastalarına aynı şekilde yaklaşmadığını belirtmiştir. Sonuç: Hekimlerin mültecilerin sağlığa erişimlerine yönelik eksik bilgileri, iletişim sorunları ve ön yargıları uygulamada meslek etiğine aykırı yaklaşımlara sebep olabilmektedir. Hekimlerin, meslek etik kurallarına yönelik farkındalığı arttırılmalı, tıp eğitimleri müfredatlarına mülteci sağlığına yönelik daha fazla eğitim içeriği konulmalı ve sağlık sisteminde dezavantajlı gruplara yönelik planlı, uzun vadeli programlar yapılmalıdır.
Aim: It was aimed to determine the opinions and attitudes of healthcare practitioners, about the health care provided to refugees and to discuss the results within the framework of the right to access to health. Material and Method: In this cross-sectional study, a questionnaire consisting of 32 questions was prepared for the purpose of the study and 571 physicians answered the questionnaire, which was open to online access between 22.10.2018 and 22.01.2019. Data analysis was done with SPSS 21.0 package program. Results: 43.5%(n:248) of the participants stated that refugees should not have free access to all health services. 26.4%(n:151) stated that Turkish citizens with the same clinical status should be given priority over refugees, 85.4%(n:485) did not receive training on refugee health during their medical education, 40.2% (n:225) could never or rarely get a detailed anamnesis from refugee patients, 59.9% (n:343) did not believe that refugee patients would use the given treatment properly, 14.6% (n:81) stated that they did not approach refugee patients and other patients in the same way. Conclusion: Physicians' awareness of professional ethics should be increased, more educational content on refugee health should be included in medical education curricula, and planned, long-term programs should be prepared for disadvantaged groups in the health system.
