Amaç: Bu çalışmanın amacı lomber spinal stenoz (LSS)’lu hastalarda fizik tedavi ajanlarının etkinliğini değerlendirmekti. Gereç ve Yöntem: Klinik ve radyolojik olarak LSS tanısı almış 41 hasta çalışmaya alındı. Hastalar iki gruba ayrıldı. Grup 1 (n=22)’deki hastalara üç hafta süreyle haftada 5 gün fizik tedavi programı (sıcak paket, ultrason, interferansiyel akım) ve egzersiz tedavisi uygulandı. Grup 2 (n=19)’deki hastalar kontrol grubu olarak kabul edildiler ve sadece egzersiz tedavisi aldılar. Hastalar visual analog skala (VAS), Oswestry Disabilite İndeksi, Kısa Form 36 ve Beck Depresyon Ölçeği ile değerlendirildi. Ağrısız yürüme zamanı (nörojenik klodikasyon zamanı) yürüme bandında ölçüldü. Bulgular: Tedavi sonrasında her iki grupta ağrı (grup 2’de istirahat VAS hariç), nörojenik klodikasyon zamanı, özürlülük düzeyi, depresyon ve yaşam kalitesinin bazı parametrelerinde istatistiksel açıdan anlamlı iyileşme görüldü. Grup 1 de grup 2’ye göre nörojenik klodikasyon zamanı, VAS ağrı ve yaşam kalitesi ölçeğinin bazı parametrelerinde (fiziksel fonksiyon, fiziksel rol, ağrı, genel sağlık) iyileşme daha anlamlıydı. Sonuç: LSS’li hastalarda fizik tedavi ajanları kısa dönemde etkili olup, bu hastalarda önemli bir tedavi seçeneği olabilir.
Objective: The aim of this study was to evaluate the efficacy of physiotherapy agents in patients with lumbar spinal stenosis (LSS). Materials and Methods: A total of 41 patients, diagnosed with LSS clinically and radiologically, were included in this study. The patients were divided into two groups. In Group 1 (n=22), the patients underwent a physical therapy program with hot pack, ultrasound, interference current therapy and an exercise therapy 5 days per week for three weeks. In Group 2 (n=19), the patients were accepted as control group and received only exercise therapy. The patients were evaluated with Visual Analogue Scale (VAS), Oswestry Disability Index, Short Form-36 and Beck Depression Inventory. Pain-free walking time (neurogenic claudication time) was measured during a treadmill test. Results: After the therapy, both groups showed statistically significant improvement in pain (except resting VAS in group 2), neurogenic claudication time, disability, depression, and in some parameters of quality of life. The improvement in VAS scores and some parameters of quality of life (physical functioning, physical roles, pain, general health) in group 1 were better than the control group. Conclusion: In patients with LSS, physical agents are effective after a short-term therapy and they can be considered as an important treatment choice for these patients.
