Bu çalışmada, Trabzon’a bağlı Dernekpazarı İlçesi’nin 4 km kadar batısındaki Yenice Köyü’nde, bulunan bir ahşap köprü tanıtılıp değerlendirilecektir. Latin harflerle ahşap bir levhaya yazılı kitabesine göre köprü 1932 yılında yapılmıştır. Bulunduğu akarsu yatağının iki yakasındaki kayalık kesime uzatılan ahşap kirişler üzerinde kurulan köprü, direklerle taşınan dört omuzlu kırma çatıyla örtülüdür. Süslemesiz olan yapının tasarımında işlevsellik ön plandadır. Köprüde kullanılan ağacın cinsi yörede yaygın olan kestanedir. Yörenin bol yağışlı iklimiyle uyumlu, oldukça sağlam ve uzun ömürlü olduğu bilinen kestane, köprüler için yaygın olarak kullanılan uygun bir malzemedir. Yenice Köyü Köprüsü yerel ve kırsal malzeme ve inşa teknikleriyle gerçekleştirilen Erken Cumhuriyet devrinde yapılan bir halk yapı sanatı ürünüdür. Köprü tipik Karadeniz bölgesi geleneksel kırsal yapı özellikleri göstermektedir. Geleneksel kırsal mimarimizin işlevselliğiyle dikkat çeken bir yansıması olarak okunabilecek köprünün, başta Karadeniz olmak üzere yurdumuzda ve dünyada benzerleri bulunmaktadır. Ülkemizde diğer örneklerin de bilimsel çalışmalarla ortaya konulması, ahşap köprü mimarisi hakkında daha kapsamlı ve sağlıklı bir değerlendirme yapılmasının önünü açacaktır. Tabii olarak faklı tip, mimari karakter, imal tekniği ve benzeri hususlarla karşılaşılması muhtemeldir.
This work introduces a historical wooden bridge located at Yenice Village at about 4 km far from the town of Dernekpazarı in Trabzon. According to a wooden inscription in Latin words, this wooden bridge was built in 1932. The main cantilever beams of the bridge sits on the wooden beams extending from a platform sitting on rock bases located on both sides of the stream bed. The bridge has a hipped-roof supported by wooden posts. This bridge deprived of any architectural decorative element is rather noted for its functionality. The wooden material obtained from the chestnut trees common in the region were used in the construction of the bridge. The chestnut tree is particularly preferred for bridge construction in the region because it is long lasting and durable material in rainy environments. This wooden bridge covered with a tile roof is clearly an example of rural architecture representing the early years of the Turkish Republic. It displays the typical features of rural bridge architecture common not only in the eastern Black Sea region but also in other parts of Anatolia. It is hoped that this study will result in better studies of wooden bridges of rural character. It should also be noted that one can also encounter wooden bridges of different type, architecture and buildings techniques in diverse and complex landscape of the eastern Blacks Sea region.
