Amaç: Bu çalışmada, gebelerin prekonsepsiyonel bakım ve danışmanlık (PKB) alma durumlarının ve ilişkili faktörlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Kesitsel ve tanımlayıcı tipte bir online anket çalışmasıdır. Temmuz-Aralık 2020 tarihleri arasında yürütülmüştür. Çalışmada, veri toplama aracı olarak katılımcıların, sosyodemografik özelliklerini ve PKB durumlarını değerlendiren, 42 sorudan oluşan bir anket kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan 280 gebenin yaş ortalaması 30,4 ± 4,55 yıldır. Gebelerin %31,4'ü kendisinin, %11,8'i ise eşlerinin gebelik öncesi bakım ve danışmanlık aldığını bildirmiştir. Gelirin gidere denk olması, gebeliğin planlı olması, gebe kalmak için tedavi alınması, gebelik öncesi dönemde korunma yöntemleri hakkında bilgi alınması PKB ve danışmanlık almayı artıran faktörler olarak saptanmıştır. PKB aldığını ifade eden gebelere, bakım veren sağlık çalışanı tarafından PKB kapsamında yapılanlar incelendiğinde gebelik öncesi dönemde folik asit reçetesi %75,7 ile en yüksek orana sahip iken; en az ise %10,4 oranı ile aile içi şiddete maruz kalıp kalmadıklarının sorgulanması olmuştur. Gebelerin çoğunluğunun kadın hastalıkları ve doğum uzmanından, ikinci olarak aile hekimlerinden danışmanlık aldığı bulunmuştur. Danışmanlık almayanların; %54,2'si konu hakkında bilgi sahibi olmadığını, %33,3'ü gebelik öncesi danışmanlık almayı gerekli görmediğini, %12,5'i ise istenmeyen gebelik olduğunu ifade etmiştir. Sonuç: Gebelerin, PKB ve danışmanlık alma oranları düşük bulunmuştur. PKB ve danışmanlık açısından üreme çağındaki kişilerin bilgilendirilmesi ve her temasta konu hakkında farkındalığın artırılması gerekmektedir.
Aim: This study aimed to evaluate the preconception care and counseling (PCC) status and related factors in pregnant women. Materials and Methods: It is a cross-sectional and descriptive online survey study. It was conducted between July and December 2020. A questionnaire consisting of 42 questions that evaluated the socio-demographic characteristics and PCC status of the participants was used as a data collection tool in the study. Results: The mean age of 280 pregnant women participating in the study was 30.4±4.55 years. 31.4% of pregnant women are themselves, and 11.8% of them reported that their spouses received PCC. Middle-income level, planning pregnancy, receiving treatment for pregnancy, and obtaining information about prevention methods in the pre-pregnancy period, were found to be factors that increase receiving PCC. When examining the pregnant women who stated that they received PCC within the scope of PCC by the caregiving healthcare worker, folic acid prescription in the antenatal period had the highest rate with 75.7%, with at least 10.4%, it was questioned whether they were exposed to domestic violence or not. It was found that most pregnant women received consultancy from gynecologists and obstetricians and secondly from their family physicians. Of those who do not receive PCC, 54.2% of them stated that they did not have information about the subject, 33.3% did not find it necessary to get PCC before pregnancy, and 12.5% stated that they had an unintended pregnancy. Conclusions: The rates of pregnant women receiving PCC were low. In terms of PCC, it is necessary to inform individuals of reproductive age and raise awareness about the subject at each contact.
