İslam dininin ikinci kaynağı olan sünnetin gerek tespiti gerek doğru anlaşılması gerekse delil oluşu yönünde birçok eser telif edilmiştir. Bir Hanefî fakîhi olan İbnü'l-Hümâm, mezhebin önemli furû'-ı fıkıh kaynaklarından el-Hidâye'yi şerh ettiği Fethu'l-kadîr'de, bir konudaki lehte, aleyte birçok rivayete yer ver vermiştir. Bu yönüyle bir hadis kitabını andıran eserde, Hanefî furû' kaynaklarında az rastlanacak şekilde rivayetler daha ziyade isnad açısından değerlendirilmiştir. Bu çalışmada seneddeki kopukluk (mürsel, müdelles, munkatı' hadis), râvi değerlendirmeleri gibi konularda İbnü'l-hümam'ın değerlendirmeleri ele alınıp bunların muhaddislerin değerlendirmeleriyle karşılaştırması yapılacaktır
There are lots of works to be authored to fix the sunnah as the second source of Islam and to understand it rightly. Ibnu’l-Humam as an Hanafi scholar, wrote a commentary on al-Hidaya, one of the most important sources of Islamic Jurisprudence, in his Fathu’l Qadir. In His Fathu’l Qadir, he gave a place many rivayat for and against. From this aspect, on this work that reminiscent a hadith book, had been evaluated rivayats rather than isnad by means rarely encountered in Hanafî’s books. In this study, will be deal evaluations of İbnu’l-humam to disconnection for isnad (mursal, mudallas, munkatı hadith) and done comparing to evaluations of muhaddis
