Günümüzde şiddet insanlığın karşı karşıya bulunduğu başlıca sorunlarından biri olarak kabul edilmektedir. Bu sorunun çözülmesi için değerlendirilmesi ve nedenlerinin belirlenmesi gerekmektedir. Ergenlik dönemi şiddet davranışının daha sıklıkla ortaya çıktığı bir dönemdir. Farklı bilişsel-duygusal yapıları ile ergenlik dönemindeki bireyler bağımsız olma ve kimliklerini bulmak için çaba harcarlar. Bu karmaşa içerisinde ön plana çıkan şiddet davranışı bireylerin yaşantılarını olumsuz etkileyebilmekte, telafisi zor durumlara neden olabilmektedir. Bu araştırmada, ergenlerin şiddete yönelik tutumlarının, cinsiyet, doğum sırası, anne-babanın eğitim durumu ve anne-babadan şiddet görme durumu gibi değişkenlere göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini Samsun ili Canik ilçesinde bir Anadolu lisesinin 2011-2012 eğitim öğretim yılında 9 ve 10. sınıflarında eğitim gören, yaşları 14 ile 17 arasında değişen, 220'i kız, 216'i erkek, toplam 436 ergen oluşturmaktadır. Araştırma tarama modelinde betimsel bir araştırmadır. Veri toplama aracı olarak "Kişisel Bilgi Formu" ve Buluş, Duru ve Balkıs (2005) tarafından Türkçeye uyarlanan "Şiddete Yönelik Tutum Ölçeği" kullanılmıştır. Verilerin analizinde "t-Testi" ve "Tek Yönlü Varyans Analizi" kullanılmıştır. Araştırma sonucunda; erkeklerin şiddet eğilimlerinin kızlardan yüksek olduğu; ilk çocukların en küçük ortanca ve tek çocuklara göre şiddete eğilimlerinin yüksek olduğu; üniversite mezunu anneye sahip ergenlerin ilköğretim ve lise mezunu anneye sahip ergenlere göre şiddet eğilimlerinin yüksek düzeyde olduğu; babanın eğitim durumunun şiddete yönelik tutumun yordayıcısı olmadığı; anne-babadan şiddet görmüş ergenlerin şiddete eğilimlerinin yüksek olduğu sonuçlarına ulaşılmıştır. Elde edilen bu bulgular doğrultusunda; yaygınlaştırılması, ergenleri rehabilite edecek psikolojik destek hizmetlerinin sağlanması, ergenlere etkili problem çözme yöntemlerinin kazandırılmasına yönelik eğitimler düzenlenmesi önerilmektedir
Violence is today recognized as one of the major problemshumanity faces. The solution of this problem entails detailed evaluation of individual and social features and identification of their causes. Adolescence is a period during which violent behaviour occurs more frequently.individuals strive to be independent and find their identity. Violent behaviour coming to the forefront in such confusion may adversely affect the lives of individuals and may lead to irrecoverable situations. This study aimed to examine adolescents' attitudes toward violence with respect to such variables asgender, birth order, parents' level of education, andexposure to violence from parents. The research sample consisted of 436 ninth- and tenth- grade adolescents (220 girls and 216 boys),with ages ranging from 14 to 17, studying in an anatolian high school in Canik district of Samsun city in 2011-2012 training and education year. The research was carried out using the descriptive survey model. “Personal Information Form” and “the Attitudes toward Violence Scale” adapted to Turkish by Bulus, Duru and Balkis (2005) were used as data collection tools. In the analysis of data, "t-test" and "one-way analysis of variance" was used. The study discovered that violent tendencies of the boys were greater than those of the girls; violent tendencies of the firstborns were greater than those of the middleborns, lastborns or only child; violent tendencies of the adolescents with university-graduate mother were greater than those of the adolescents with elementary- or high-school-graduate mother; father’s level of education was not a predictor of attitudes towards violence; and the adolescents exposed to violence from their parents had greater violent tendencies. In accordance with the findings, it is suggested to extend educational activities for parents, to provide psychological support services rehabilitating adolescents, and to organize trainings to help adolescents utilize effective problem-solving methods
