Kur’ân ilimleriyle meşgul olan âlimler, Kur’ân ve kırâat tarihinin temel meselelerinden sayılan “yedi harf” olgusu üzerinde önemli mesai harcamışlardır. Özellikle kırâat ilminin meşrûiyet zemini kabul edilen “yedi harf” meselesi üzerinde görüş belirtmeyen kırâat âlimi neredeyse yoktur. Onlar, meseleye dair ya müstakileser yazmak ya da kaleme aldıkları kitapların bir veya birkaç bölümünü bu konuya hasretmek suretiyle düşüncelerini aktarmışlardır. İbnü’l-Cezerî de bu hususüzerinde otuz yılı aşkın bir süre kafa yorduğunu ifade ederek fikirlerini dile getirmiştir. Bu çalışmada, kırâat ilminin otoritelerinden kabul edilen ve görüşleridikkate alınan İbnü’l-Cezerî’nin, sahanın en karmaşık meselelerinden sayılan“yedi harf” olgusuna bakışı ele alınacaktır.
Scholars who interested in Qur’anic Sciences, have spent much time on the “seven letters” that are considered as the main subjects of the Qur’an and the history of recitation. Especially, almost all scholar of recitation express his opinion about “seven letter” which is considered legitimate ground of recitation. They present their ideas with private books written on the subject or writing parts of books. İbnu’l-Cezerî has thinked hard for over thirty years and explained his ideas about on this issue. In this study will be examined the views of İbnu’lCezerî who considered the authorities of the recitation and considered in his observations, on the “seven letters” which is accepted as one of the most complex issues of the field.
