Osmanlı coğrafyasında emeğin istihdam alanı ile iş arayanların bulunduğu yerlerbirbirinden farklı idi. Bu durum gurbetçiliği tetiklemekteydi. Rumeli’de geçim sıkıntısıçekenler İstanbul’un yanı sıra hasat vakti Yunanistan, Bulgaristan, Romanya kırsalınagidiyorlardı. Doğu ve Güneydoğulular rızıklarını temin için Adana’ya giderken, OrtaAnadolu ve Adalardan İzmir ve Batı Anadolu’ya geliyorlardı. Göç veren yerlerden ençok sıkıntı çekilen yer Trabzon bölgesiydi. Halk çareyi gurbete gitmekte buluyordu.Gurbetçiler Trabzon’dan Zonguldak, İstanbul, Bulgaristan, Romanya, Rusya veGürcistan’a geçici olarak gitmekteydi.
In Ottoman territories, where there was labor requirement and where there were job seekers were different each other. This situation induced migration for being a guest worker. In Rumelia, people having financial difficulties were going to the country side of Greece, Bulgaria and Romania at harvest time. In order to earn a livelihood, people living in eastern and southeastern Anatolia were going to Adana whereas people living in central Anatolia and islands of Istanbul were going to western Anatolia and Izmir. Trabzon region was the most problematic area among emigrating area. Guest worker were temporarily migrating from Trabzon to Zonguldak, Istanbul, Bulgaria, Romania, Russia and Georgia.
