Bu çalışmanın amacı, farklı yüzey işlemlerinin, çok tabakalı teknik ile hazırlanmış zirkonya kronlarının kırılma dayanıklılığına olan etkisini değerlendirmektir. GGeerreeçç vvee YYöönn-- tteemmlleerr:: Metal daylar üzerinde otuz adet zirkonyum kor (Sirona inCoris ZI) hazırlandı (inLab 4.4). Zirkonyum korlar yüzey işlemlerine göre 3 gruba ayrıldı; 30 mikron silika kaplı alüminyum oksit parçacıklarıyla (Grup C) kumlama, 50 mikron alüminyum oksit parçacıklarıyla kumlama (Grup K) ve 50 mikron alüminyum oksit partikülleri ile kumlama sonrası Silano-Pen ile silika kaplama (Grup KS). Zirkonya korlar üzerine otuz adet feldspatik seramik (VITABLOCS Mark II) veneerler üretildi (inLab 4.4). Veneerler, kor altyapılar üzerine simante edildi. Daha sonra, kro- nlar metal daylar üzerine simante edildi. Kırılma dayanıklılığı testi için kafa hızı 1 mm/dakika olan evrensel bir test makinesi kullanıldı. Veriler tek yönlü ANOVA ile analiz edildi (alfa=0,05).. BBuullgguullaarr:: Yüzey hazırlama işlemleri kırılma direncini etkiledi (p<0,05). Grup KS'de daha yük- sek kırılma direnci (p<0,05) elde edildi. Grup K ve Grup C arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0,05). SSoonnuuçç:: Grup K ve C daha düşük bükülme dayanıklılığı elde edilmesine rağmen, bu değerler klinik olarak oluşabilen maksimum yüklerden (bir dişte Fmax=600N) daha yüksektir. Ayrıca, kırılma direncini arttırmak için Silano-Pen uygulaması da önerilir. Klinik Uygunluk: Çok katlı zirkonya kronları, özellikle tek kron restorasyonlarda başarıyla uygulanabilir.