Amaç: Son yıllarda nozokomiyal enfeksiyon etkenleri arasında ilksıralarda yer alan Enterococcus faecium izolatlarının artan çokluantimikrobiyal direnç gelişimi, özellikle virulans faktörleri gibi birçoközelliğinin daha ayrıntılı incelenmesi gerektiğini ortaya koymuştur.Çalışmada, vankomisine dirençli E. faecium (VREfm) izolatlarınınvirulans faktörlerinin, direnç genlerinin ve genotipik benzerliklerininincelenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Giresun Devlet Hastanesi MikrobiyolojiLaboratuvarı’nda çeşitli klinik örneklerden izole edilmiş olan ve fenotipik olarak vankomisine dirençli bulunan 37 adet Enterococcus faecium izolatı incelenmiştir. İzolatların tanımlaması ve in vitro antimikrobiyal duyarlılık testleri Vitek-2 otomatize sistemi (BioMérieux, ABD)ile yapılmıştır. Vankomisine ve teikoplanine direnç durumları sıvı mikrodilüsyon yöntemi ile incelenmiştir. Vankomisin direnç genleri vanA,vanB ve virulans genleri esp, gelE, hyl, cylA ve asa1 genleri PCR ilearaştırılmıştır. Biyofilm üretimi fenotipik olarak Kongo Red Agar(CRA) yöntemi ile belirlenmiştir. Klonal ilişkinin belirlenmesi içinRAPD-PCR yöntemi kullanılmıştır.Bulgular: İzolatların tümü vankomisin ve teikoplaninin yanı sıra tetrasiklin, norfloksasin, eritromisin, siprofloksasin, ampisiline dirençli,linezolide duyarlı bulunmuştur. Biyofilm üretimi tüm izolatlarda gözlenmiştir. İzolatların tümünün vanA geni ve vankomisin-teikoplanindirenci ile karakterize vanA fenotipine sahip olduğu görülmüştür. esp,gelE ve hyl genleri sırasıyla %62.2, %2.7 ve %27 oranlarında bulunmuştur, vanB, asa1 ve cylA genleri ise hiçbir izolatta saptanmamıştır.RAPD-PCR ile genotipleme analizinde izolatların 3 ana RAPD grububelirlenmiştir. esp geni taşıyan 23 izolatın tamamı dominant olanRAPD grubunda yer almaktadır. Genotipik olarak izolatların yakınlıkderecesi değerlendirildiğinde yakın gruplar arasında homojenite gözlenmiştir.Sonuç: VREfm’nin spesifik klonları ve virulans genleri arasında birilişki bulunamamıştır, ancak izolatlarda esp oranının yüksek oluşu bugenin bakterinin patojenitesi üzerinde etkili olduğunu düşündürmektedir.
Objective: Recently, isolates of Enterococcus faecium have been the leading cause of nosocomial infections worldwide and have at the same time increased multimicrobial resistance which necessitated investigation of many characteristics especially virulence factors in detail for infection control and prevention. The aim of this study was to investigate the virulence factors, resistance genes and genotypic similarities in vancomycin resistant E. faecium (VREfm) isolates. Material and Methods: The study included 37 Enterococcus faecium isolates obtained from various clinical specimens in microbiology laboratory of Giresun State Hospital. The identification and in vitro antimicrobial susceptibility tests of the isolates were performed using Vitek 2 automated system (BioMérieux, US). The susceptibility to vancomycin and teicoplanin were investigated using broth microdilution method. The presence of vancomycin resistance genes vanA, vanB and virulence genes esp, gelE, hyl, cylA and asa1 were determined by PCR. Biofilm formation was also tested phenotypicaly by Congo Red Agar method. RAPD-PCR was performed to determine the clonal relationship among the isolates. Results: All of the isolates were resistant to vancomycin, teicoplanin, tetracycline, norfloxacin, eritromycin, ciprofloxacin, ampicillin and susceptible to linezolid. The production of biofilm was observed in all isolates. All of the isolates had the vanA gene and the vanA phenotype characterised by resistance to vancomycin and teicoplanin. esp, gelE and hyl genes were detected in 62.2%, 2.2% and 27% of all the isolates, respectively. vanB, asa1 and cylA genes were not detected in any of the isolates. Genotyping analysis of the isolates by RAPD-PCR identified three main RAPD groups. All of 23 isolates that carried the esp gene also belonged to the dominant RAPD group. When genotypical relationships of all the isolates was evaluated, homogeneity was observed between nearly similar groups. Conclusions: No relationship was found between specific clones and virulence genes of VREfm; yet high positivity of the isolates for esp gene suggests the impact of this gene on bacterial pathogenicity.
